Over ons

De nieuwe VijzelCourant is de krant voor iedereen die interesse heeft in Grachtengordel Zuid, postcodegebied 1017. En kan genieten van goede verhalen over ontwikkelingen, gemeentelijke plannen, nieuwe zaken, mooie initiatieven en bijzondere mensen.

De nieuwe VijzelCourant wordt thuis bezorgd tussen Amstel en Leidsestraat en tussen Singelgracht en Singel, met de buurten Weteringbuurt, Noorderbuurt, Leidseplein, Rembrandtplein, Den Texbuurt, Amstelveld, Kerkstraat, Weteringschans, Utrechtsebuurt, Reguliersbuurt, Van Loonbuurt en Spiegelkwartier in Amsterdam-Centrum.

De krant komt vier keer per jaar uit. Gemaakt met veel liefde door een professioneel team dat voornamelijk bestaat uit vrijwilligers. Met support van de Gemeente Amsterdam stadsdeel Centrum, Stadsgoed NV, De Nederlandsche Bank en trouwe adverteerders.

Wie zijn wij?

(in alfabetische volgorde)

Vrees dat ik de oudste medewerker ben van De nieuwe VijzelCourant. Geboren voor de Tweede Wereldoorlog, weliswaar acht dagen, maar toch. Inmiddels 19 jaar gepensioneerd na dertig werkzame jaren op de redactie van de Volkskrant. Daar deed ik mode, stadsredactie, ingezonden brieven en eindredactie van verschillende bijlages. Een prachtige baan bij een mooi dagblad. Na mijn vertrek in 2002 heb ik met vriendin Henriette Klautz twee kookboeken gemaakt: Kokende mannen, Kokende vrouwen en vervolgens Opa’s en oma’s van nu.

Het leuke van af en toe een stuk schrijven voor De nieuwe VijzelCourant vind ik het werken met jonge, enthousiaste medewerkers.

Lulu van Dijck (1996) is freelance grafisch ontwerper, recentelijk afgestudeerd aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten (KABK) in Den Haag. Ze woont en werkt in Amsterdam Noord, dus is ze een van de weinigen (of de enige?) van het team die niet in het gebied 1017 woont (maar ze is wel heel blij om onderdeel te zijn van het team). Als grafisch ontwerper focust ze zich voornamelijk op drukwerk.

Wat beweegt ons? Een vraag die me altijd bezig houdt. Ik laat me graag meenemen in de verhalen van anderen. Wat wat is hun passie en waar liggen hun kwaliteiten. Als het publiekelijk gedeeld mag worden is de De nieuwe VijzelCourant een mooi podium. Naast elke woensdagavond een bijpraat moment bij het radiostation Red Light Jazz radio bij Taboe op de Zeedijk 44. Mijn betrokkenheid met de buurt is er al heel wat jaren. Als hoofdredacteur van het WéVé Nieuws (10 jaar), bestuurslid & voorzitter van speeltuin U.J. Klaren (5 jaar) en Crea-juf op de basisschool de Kleine Reus (10 jaar).

Mijn vak, grafisch ontwerper en tekstschrijver is een goede basis voor het uitgeven van De nieuwe VijzelCourant. Onder de vleugels van mijn bedrijf, prre* van Gelder, dat is opgericht in 1988 in Delft. En met mij mee verhuisd is toen ik mijn liefde achterna ging naar Amsterdam en mij drie prachtige zonen heeft gebracht.

En mij mijn boek laten schrijven ‘Tafels van Krom’. Presentatie 7 juli 2024.

Reinier Gerritsen fotografeert, al meer dan 20 jaar, mensen in publiekelijke omgevingen. In 1992 toonde hij met zijn solo expositie in het Rijksmuseum ‘The Europeans’ urban photography. Vijfentwintig landen bezocht hij om de mensen vast te leggen op zijn eerlijke manier. Dat heeft hem al heel wat onderscheidingen opgeleverd zoals award-winning Matti (2002) and Wall Street Stop (Hatje Cantz, 2010).
Met oog voor detail en balans legt hij ook voor ons mooie beelden vast in Amserdam-centrum.

Van jongs af aan schrijf ik over wat er om me heen gebeurt, wat ik zie en wat ik meemaak. Ik woon sinds 1979 in Amsterdam en ben sindsdien ook werkzaam in de journalistiek; ik heb jarenlang op de redactie van De Telegraaf gewerkt en sinds 2010 ben ik freelancer. Sinds 1996 woon ik samen op de Vijzelgracht.

Vanuit de gedachte dat er vanwege alle perikelen met de aanleg van de Noord/Zuidlijn een verbindend element moest komen in de buurt, werd in 2011 de VijzelCourant in het leven geroepen, waarvan ik hoofdredacteur werd. Toen de subsidie daarvoor ophield, bedachten Helena en ik dat we met onze gecombineerde ervaring misschien best wel eens een mooie doorstart zouden kunnen maken. Dikker, uitgebreider, en voor een grotere buurt. Ik schrijf artikelen en interviews en fotografeer.  Daarnaast organiseer ik het afvalprikken iedere eerste vrijdag van de maand.

Pamela Kalkman is freelance journalist en documentairemaker uit Amsterdam. Zij werkte o.a. aan documentaireseries van de VPRO en omroep Human, en schreef voor De Groene Amsterdammer. Voor De Nieuwe VijzelCourant neemt zij een kijkje achter de voordeur van bijzondere buurtgenoten. 

De column van Felix gaat altijd over de buurt, postcodegebied 1017 Amsterdam Centrum. Hij kent de buurt als geen ander. Hij heeft hierin op verschillende plekken gewerkt zoals in 1976 voor de PvdA aan de Nicolaas Witsenkade. Of als directeur van politiek-cultureel centrum de Balie. Hij kent de buurt waarin en -mee hij opgroeide. Met zijn pen deelt hij met ons mooie waarnemingen en herinneringen.

Veerle Thoen

Ter wereld gekomen en opgegroeid in de 1017 buurt. De U.J. Klaren was mijn speeltuin en de bouw van de Noord-Zuid lijn heeft mijn jeugd gekleurd: ik wist niet beter dan dat er gebouwd werd op de Vijzelgracht. Als je toentertijd aan mij vroeg wat ik wilde worden, was het antwoord luid en duidelijk: “Kinderboekenschrijfster!”

Floris Tilanus (1966) tekent al vanaf zijn prille jeugd. Hij werkt als illustrator voor bijvoorbeeld De Groene Amsterdammer, Het Parool en het Advocatenblad – en De Nieuwe Vijzelcourant, natuurlijk. Floris debuteerde in 2017 met het prentenboek Keizer Karel Verliefd. Ook verschenen Zoals het is en drie geïllustreerde klassiekers: De Fabels van La Fontaine, de Metamorfosen van Ovidius en De Vertellingen van Duizend en één Nacht. Bij het verschijnen van Zoals het is (én later de 1001-nacht weer) tekende hij op een schutting in de Utrechtsestraat. Die tekening werd uiteindelijk drie bij zeven meter en is nu te zien in het AMC. Werk van Floris kan je volgen op zijn instagram account.

Zesentwintig jaren geleden verhuisde ik in een impuls van Eindhoven naar Amsterdam. Het was tijd voor iets nieuws. Mijn eerste confrontatie met ‘de Amsterdammer’ was in mijn latere stamkroeg waar een arrogante bal vroeg: “Anja wat doe jij eigenlijk?”. Waarop ik zei: “Ik geef Nederlands”.  Zijn antwoord: “Schriftelijk zeker!“ Tja, dat Brabants hè. Ik moest hier hartelijk om lachen, wat dan weer niet zijn bedoeling was. Nooit spijt gehad van mijn onbesuisde beslissing en ik heb nooit geprobeerd van mijn Brabantse tongval af te komen.  Sinds mijn pensioen 6 jaar geleden geef ik met veel plezier les aan nieuwkomers. Sinds een paar jaar werk ik ook als vrijwilligster voor De nieuwe VijzelCourant. Ik schrijf soms een stukje en doe de eindredactie. Het leek mij een leuke manier om mijn buurt en buurtbewoners beter te leren kennen. En dat heb ik goed gezien.

Victor Verheijen (2001) is graag onder de mensen en geïnteresseerd in wat er speelt in de wereld. Met zijn opleiding tot journalist wil hij erachter komen wat de publieke opinie is van de mensen in Nederland. Door zich te richten op lokaal nieuws, staat hij dicht bij de mensen en weet wat er speelt in hun buurt. Zijn voornaamste interesse is dan ook de human interest, waarin hij persoonlijke verhalen van bewoners uitschrijft tot een interessant stuk.

Jeska Verstegen is auteur en illustrator en woont in het centrum van de stad.

De tekeningen en verhalen trekken bijna letterlijk aan haar voorbij, ze vangt de beelden graag met zwarte inkt op papier.

Ze werkte mee aan veel uiteenlopende projecten. Haar opdrachtgevers zijn onder andere Querido Uitgeverij, WPG uitgevers, VPRO gids, NOT, Gottmer, Hoogland & van Klaveren. In 2020 verscheen haar eerste jeugdroman: ‘Ik zal je bewaren’ uitgegeven door Querido. Deze titel is vertaald en zal uitkomen in Amerika, Australië en Nieuw Zeeland. Jeska neemt interviews voor haar rekening in De nieuwe VijzelCourant. “Het is werkelijk heerlijk om mooie gesprekken te mogen voeren met inspirerende, begeesterde en creatieve mensen.”

Mijn leven in een notendop 

Geboren op de koudste dag van februari in 1954 met een temperatuur op die dag tussen min 5 en min 15 graden. Blijkbaar waren die temperaturen toen heel gewoon. In een gezin, met later zes kinderen, woonde ik vanaf 1958 aan de rand van de Jordaan tegenover de Willemstraat. De kleuterschool was naast de kerk de Posthoorn op de Haarlemmerstraat en ik werd neergezet naast Kareltje die ‘s middags tegen zijn moeder zei: ”we hebben een nieuwe jongen in de klas. Hij is mijn vriend en zit naast mij. Hij heet Paul Belloor.” We trokken de hele lagere school met elkaar op. Helaas verhuisde hij naar Haarlem en zagen we elkaar sporadisch, al kan ik me nog herinneren dat we een Solex  opvoerde door de zuigerkop af te vijlen waardoor er meer compressie ontstond. Het fietsje scheurde over de dreef in Heemstede maar stopte er op het eind van de dag voorgoed mee. De middelbare school was niet echt aan mij besteed en op mijn 18 de haalde ik snel mijn rijbewijs en ging werken als bloemen bezorger bij Babs Bloemen  die als slogan “Babs bellen, bloemen bestellen” had. Op m’n 24 haalde ik mijn stukadoors papieren waarmee ik via een restauratie cursus in Venetië de mogelijkheid kreeg om op mijn oude Ariël, een Engelse motorfiets dat niet meer gemaakt wordt, door Europa te zwerven en om in kerken en paleizen onderzoek te doen naar restauratie mogelijkheden van sier- en stucwerk. Eind jaren 80 ging ik voor mijn beste vriend zorgen die een nare kanker kreeg en daaraan zou sterven. Omdat ik min of meer aan zijn huis gebonden werd, we woonden aan de rand van het land van Maas en Waal, besloot ik in de schuur biologisch appelsap te gaan maken en verkocht deze op Noordermarkt. Ik trouwde met Isabel begin jaren 90 en met twee kinderen verhuisden we in 2000 terug naar A’dam waar we vlak naast de uitgever / hoofdredacteur van dit blad gingen wonen in hetzelfde huis waar ik in 1974 ook al vijf jaar met mijn inmiddels overleden vriend gewoond had. In 2020 verhuisden we met z’n vieren naar Amsterdam noord, wij op een ark en onze, inmiddels volwassen kinderen, naar woningen op loopafstand van elkaar. Onze zoon het dichtstbij, maar als onze dochter op haar platte dak tussen de zonnepanelen gaat staan kan ze naar ons zwaaien. Althans de helft van het jaar de andere helft leven we in Asturias (Spanje) maar dat is weer een verhaal voor een andere notendop. 

Geschiedenis

De nieuwe VijzelCourant is een voortzetting van de VijzelCourant (2011-2018), die verscheen in en rond de Vijzelstraat en -gracht, in het leven geroepen om tijdens de bouw van de Noord/Zuidlijn de ondernemers en bewoners van de Vijzelgracht en -straat te informeren en de cohesie vast te houden. Zoals de voorloper het blad WéVé Nieuws (2000 – 2010), van buurtvereniging Weteringbuurt met info over de bouw van NoordZuid/lijn metrostation Vijzelgracht en buurtactiviteiten.

Wie werkte bij ons:

“Hoi daar, lezer! Ik ben een vierentwintigjarige Braziliaans-Italiaanse globetrotter die al een decennium lang haar thuis in Nederland heeft gevonden. Momenteel  woon ik in de Vijzelbuurt met mijn man, we stapten samen in 2021 in het huwelijksbootje. Mijn passie? Reizen door de wereld, duiken in nieuwe culturen, nieuwe talen leren spreken, schrijven en lezen.

Momenteel ben ik bezig met mijn studie journalistiek aan de Hogeschool van Utrecht. Een droom van mij sinds mijn veertiende. Vanaf die tijd wist ik dat ik journalist wilde worden. Het mooie van mijn werk is de connectie met mensen. En schrijven is iets wat ik altijd graag doe en heb gedaan, zelfs toen ik nog een kleine spruit was. In mijn toekomstplannen staat het maken van mijn eigen documentaire bovenaan op het lijstje. Verder ben ik zeer verheugd met de kans om deel uit te maken van het De nieuwe VijzelCourant team!”